مفاهیم مانند پناهنده، مهاجر و یا متقاضی پناهندگی غالباً به صورت دقیق استعمال نمی شوند. اما میان آنها از نظر حقوقی تفاوت های مهمی وجود دارد. در این گزارش شما تفاوت های حقوق این سه گروه از انسان ها را درک می کنید.
مهاجر کیست؟
مهاجر در واقع کسی است که به جایی دیگری کوچ می کند. مهاجرت ممکن است در داخل کشورش و یا فراسوی مرز های یک کشور صورت گیرد.
از "مهاجر" زمانی صحبت می شود که یک شخص خود کشورش را ترک کند، بدون آنکه در آنجا جانش در خطر باشد، بلکه به طور مثال قصدش بهبود بخشیدن شرایط زندگی اش باشد.
پناهنده کیست؟
برعکس مهاجر، از دید حقوقی پناهنده به کسی گفته می شود که با معیار های کنوانسیون ژنیو در امور پناهندگان آن برابر باشد. بر این اساس پناهنده کسی است که به دلیل نژاد، دین، ملیت و باور های سیاسی اش و یا تعلق به یک گروه اجتماعی، مجبور به ترک زادگاهش شده باشد.
متقاضی پناهندگی کیست؟
انسان های که تقاضای پناهندگی کرده باشند و تا زمانی که در باره آنها تصمیم اتخاذ نشده باشد، به نام "متقاضیان پناهندگی" یاد می شوند. در کشورها تصمیم برای قبول و عدم قبول آن توسط "دفتر امور مهاجرت و پناهندگی" صورت می گیرد. تا زمان تصمیم گیری، متقاضیان می توانند فقط در مکان های مشخص برای پناهندگان زندگی کنند و اجازه کار ندارند.
کشور اولی امن چیست؟
یک کشور اولی امن مردم اش را از دید سیاسی مورد پیگرد قرار نمی دهد و جزاهای غیر انسانی و یا تحقیرکننده را اعمال نمی کند. به طور مثال در آلمان متقاضیان پناهندگی باید ثابت کنند که در کشور اولی شان از دید سیاسی مورد تهدید قرار گرفته اند. در کل تقاضا های پناهندگی از کشور های اولی امن رد می شود.
اگر تقاضای پناهندگی رد شود چه می شود؟
اگر در کشوری تقاضای پناهندگی رد شود و شخصی به عنوان پناهنده قبول نشود، در این صورت باید آن کشور را ترک کند. چنین شخصی را خطر اخراج تهدید می کند.
اگر تقاضای پناهندگی رد گردد، متقاضی را خطر اخراج تهدید می کنند.
اما متقاضی پناهندگی می تواند علیه آن اقامه دعوا کند. برای این شخص تا زمان اخراج اش، و یا درصورتی که اخراج وی نظر به دلایل خاصی ممکن نباشد، یک سند اقامت بسیار محدود داده می شود. این دلایل ممکن است بیماری، فقدان اسناد و یا وضعیت خاص در کشورش باشد. این محدویت برای افراد نابالغ بدون همراه بزرگسال نیز معتبر است.
کسی که به عنوان پناهنده قبول نمی شود، در این صورت موقتاً حمایت دولتی به دست می آورد. از این نوع اجازه اقامت کسی برخوردار می شود که در کشورش با خطر بزرگ توسط جنگ، شکنجه و یا جزای مرگ تهدید می شود.
حالا در این ارتباط در آلمان این توافق وجود دارد که مهاجرین را به کشور های بحرانی و جنگ زده مانند سوریه، عراق، افغانستان، اریتریا و یا سومالیا نفرستند.
برای مهاجرینی که تحت حمایت دولتی برای رفع نیاز های اولیه مانند غذا و پوشاک قرار دارند، یک قانون منع اخراج اجرا می شود. چنین مهاجرین می توانند موقتاً در آلمان بمانند و اجازه اقامت یکساله می گیرند.